Międzynarodowy Instytut Teatralny ITI  

 

        ITI (International Theatre Institute) - to międzynarodowa pozarządowa organizacja założona w 1948 przez UNESCO, mająca na celu propagowanie wiedzy o teatrze i zwiększenia międzynarodowej współpracy teatralnej. Obecnie istnieje ponad 100 ośrodków narodowych ITI. Polskie Centrum ITI zostało założone w 1958 roku. ITI powstało w celu promocji i międzynarodowej wymiany informacji na temat teatru, pobudzenia kreacji i zwiększenia współpracy ludzi teatru; uświadomienia opinii publicznej wagi sztuki i artystycznej kreacji w życiu codziennym, w celu wzmocnienia przyjaźni i więzi międzyludzkich.

        

        Sekcja Krytyków Teatralnych Polskiego Ośrodka ITI przyznała nagrodę za popularyzację polskiej kultury teatralnej za granicą Teatrowi Pieśń Kozła, prowadzonemu przez Grzegorza Brala i Annę Zubrzycką.
        Teatralną Książką Roku 2009 w Polsce została praca Katarzyny Fazan "Projekt intymnego teatru śmierci. Wyspiański. Leśmian. Kantor". Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2009.

 

        Zarząd Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego z okazji Dnia Teatru przyznaje rokrocznie (od 1983 roku) Nagrody im. Stanisława Ignacego Witkiewicza. 

        W tym roku nagrodę tę za wybitne osiągnięcia w propagowaniu polskiej kultury teatralnej na świecie otrzymała Monique Stalens z Francji.

  

 

                                                                               fot. archiwum ze strony: www.e-teatr.pl/.../inne/stalens_monika.jpg                                                                             

 Monique Stalens

 

        Pochodzi ze słynnej rodziny Stalensów. która przed wojną w Częstochowie prowadziła kilka znaczących przedsiębiorstw, m.in. fabrykę kapeluszy, zakłady tekstylne Motte. Jest matką gwiazdy francuskiego kina -Juliette Binoche.

Ukończyła literaturę współczesną i historię sztuki na paryskiej Sorbonie. Studiowała też w Conservatoire de Cali i Teatro-Escuela de Cali w Kolumbii. Brała udział w wielu stażach teatralnych, m.in. Ludwika Flaszena, Zygmunta Molika, Yoshi Oida. Języka polskiego uczyła się w Centre de civilisation polonaise w Paryżu i podczas letnich kursów na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Od końca lat 60. występuje jako aktorka w teatrach francuskich (Paryż, Lyon, Dijon, Chalon sur Saone), a w 2009 roku zagrała pierwszy raz po polsku w wystawionej w Paryżu sztuce Sarah Kane "Manque", współpracując z Przemkiem Wasilkowskim.

Od połowy lat 80. zajmuje się także reżyserią teatralną, wystawiając zarówno dramaturgię światową (Szekspir, Ibsen, Racine, Hoffmann, Jarry, Kolts), jak i polską, m.in. "Ferdydurke" wg Gombrowicza w 1999 w Lyonie i trzy razy w latach 2001-02 w Ecole Normale Supérieure w Paryżu, "Krzyczę, kiedy maszyna mnie kąsa" wg Gombrowicza w Pradze i w Częstochowie (2003-05). W 2009 przygotowała spektakl "Szewców" Witkacego w Instytucie Polskim w Paryżu, grany po francusku i po polsku.

Od wielu lat organizuje staże teatralne we Francji i w Polsce oraz prowadzi wykłady w liceach i szkołach wyższych we Francji poświęcone polskiemu teatrowi i dramaturgii, przede wszystkim Gombrowiczowi i Witkacemu.

Powrót