48 Międzynarodowy Dzień Teatru - 27.03.2009r.

                                                                                            fot. archiwum ze strony www.grotowski-institute.art.pl

                                                                            Ludwik  Flaszen

jeden z najwybitniejszych współczesnych polskich krytyków pisarz, eseista, teatrolog, reżyser. (ur.14 czerwca 1930r. w Krakowie). Współpracownik Jerzego Grotowskiego, kierownik literacki Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie oraz współzałożyciel i animator Teatru 13 Rzędów (późniejszego Teatru Laboratorium Grotowskiego, przez cały okres jego istnienia 1959–1984). W latach osiemdziesiątych – dyrektor tego teatru.
W czasie II wojny światowej przebywał we Lwowie, a następnie w Uzbekistanie. Do Polski powrócił w 1946 roku. Podjął studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jako krytyk zadebiutował w 1948 roku. W latach 1950–1956 był członkiem zespołu redakcyjnego „Życia Literackiego”. Współpracował też z „Przeglądem Kulturalnym”. W 1952 roku ogłosił w „Życiu Literackim” tekst Nowy Zoil, czyli o schematyzmie, w którym dokonał krytycznej analizy socrealizmu (jednej z pierwszych w polskim piśmiennictwie). Termin „wszystkoizm”, ukuty na użytek tej analizy, wszedł na stałe do języka polskiego. Flaszen jest także twórcą pojęcia „teatr jednego aktora”, którym posłużył się w 1959 roku recenzując monodram Wojciecha Siemiona Wieża malowana.  

 Od 1984 roku, po rozwiązaniu Teatru Laboratorium, mieszka w Paryżu. W 1989 roku wyreżyserował swój pierwszy spektakl: Marzyciele wg Dostojewskiego. W 1995 roku zrealizował w Starym Teatrze w Krakowie Biesy albo Mały Plutarch żywotów nieudanych wg Dostojewskiego. Stale współpracuje z wrocławskim Instytutem Grotowskiego. Ludwik Flaszen jest laureatem Nagrody Miasta Wrocławia, nagrody miesięcznika „Odra”, w 2000 roku odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. Współtworzy komitet honorowy obchodzonego obecnie Roku Grotowskiego. Autor m.in. książek: „Teatr skazany na magię” i „Teatr – sztuka antraktu”.

Powrót