9,786,712 wizyt
Gości online: 2

52 Międzynarodowy Dzień Teatru ITI

       ITI (International Theatre Institute) - to międzynarodowa pozarządowa organizacja założona w 1948 przez UNESCO, mająca na celu propagowanie wiedzy o teatrze i zwiększenia międzynarodowej współpracy teatralnej. Obecnie istnieje ponad 100 ośrodków narodowych ITI.

         Polskie Centrum ITI zostało założone w 1958 roku. ITI powstało w celu promocji i międzynarodowej wymiany informacji na temat teatru, pobudzenia kreacji i zwiększenia współpracy ludzi teatru; uświadomienia opinii publicznej wagi sztuki i artystycznej kreacji w życiu codziennym, w celu wzmocnienia przyjaźni i więzi międzyludzkich.

        

 

         Zarząd Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru przyznaje rokrocznie (od 1983 roku) Nagrody im. Stanisława Ignacego Witkiewicza. 

        W tym roku nagrodę tę za wybitne osiągnięcia w propagowaniu polskiej kultury teatralnej na świecie otrzymał Manfred Beilharz - niemiecki dramaturg i reżyser, dyrektor Hessisches Staatstheater w Wiesbaden i dyrektor Biennale "Nowe Sztuki z Europy". 


Images: manfred.jpg

ze strony: http://www.kultiversum.de/Schauspiel/Manfred-Beilharz-Yvonne-Buedenhoelzer-Neue-Stuecke-Europa-Biennale-Wiesbaden-.html
Manfred Beilharz
(ur. 13 lipca 1938 w Böblingen)

          Na festiwalach, którymi kieruje, zawsze poczesne miejsce zajmują polskie spektakle. We wszystkich edycjach organizowanego od 1992 roku Biennale "Nowe Sztuki z Europy" reprezentowany jest polski teatr, najczęściej więcej niż jednym spektaklem. Dzięki Beilharzowi niemiecka i międzynarodowa publiczność mogła poznać twórczość takich autorów dramatycznych jak Sławomir Mrożek, Janusz Głowacki, Ingmar Villqist, Tadeusz Słobodzianek i reżyserów - Jerzego Grzegorzewskiego, Krystiana Lupy, Jana Klaty. Z organizowanych podczas Biennale warsztatów dla młodych autorów dramatycznych korzystało wielu młodych polskich dramatopisarzy.

źródło: http://dzieje.pl/kultura-i-sztuka/nagrody-i-odznaczenia-z-okazji-miedzynarodowego-dnia-teatru

 

***

        Sekcja Krytyków Teatralnych Polskiego Ośrodka ITI przyznała Nagrodę za popularyzację polskiej kultury teatralnej za granicą Stefanowi Sutkowskiemu - założycielowi i wieloletniemu dyrektorowi Warszawskiej Opery Kameralnej.

Images: sutkowski2012.jpg

    ze strony: http://www.culture.pl/baza-muzyka-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/stefan-sutkowski
Stefan Sutkowski
(ur. 7 marca 1932 w Warszawa)


           Muzykolog, oboista, organizator życia muzycznego i wydawca; studiował grę na oboju w klasie Józefa Klukowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (dyplom w 1955). W 1959 ukończył studia z zakresu muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1954-74 był oboistą w Orkiestrze Filharmonii Narodowej. W 1957 zorganizował Musicae Antiquae Collegium Varsoviense. Był to pierwszy w Polsce zespół muzyki dawnej, grający na oryginalnych instrumentach z epoki. Został on w 1961 włączony do nowo utworzonej przez Sutkowskiego Sceny Kameralnej przy Filharmonii Narodowej, a ta dała początek Warszawskiej Operze Kameralnej.

           Od chwili powstania Warszawskiej Opery Kameralnej Stefan Sutkowski całkowicie poświęcił się działalności tej placówki, pełniąc funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego. Repertuar warszawskiej Opery cechuje ogromna różnorodność muzycznych stylów i form prezentowanych dzieł - od średniowiecznych misteriów, poprzez opery wczesnego i późnego baroku, opery klasyczne, XVIII-wieczne pantomimy, dzieła sceniczne Gioacchino Rossiniego, Gaetano Donizettiego, a także opery współczesnych kompozytorów polskich.

           Szczególne miejsce w dorobku Warszawskiej Opery Kameralnej zajmuje twórczość Wolfganga Amadeusa Mozarta. Ukoronowaniem tych zainteresowań było zorganizowanie przez Stefana Sutkowskiego, od 15 czerwca do 26 lipca 1991 (dla uczczenia 200. rocznicy śmierci kompozytora), Festiwalu Mozartowskiego. Na Festiwalu tym artyści warszawskiej Opery wykonali wszystkie (26 tytułów) dzieła sceniczne Mozarta, a także jego utwory oratoryjne, symfoniczne, kameralne i organowe. Osiągnięcie to, bez precedensu w historii pojedynczego teatru operowego, wywołało ogromne zainteresowanie, zarówno w Polsce, jak i za granicą. Z tego też powodu Festiwal Mozartowski stał się w Warszawie imprezą coroczną i odbywa się zawsze pomiędzy 15 czerwca a 26 lipca.


           Stefan Sutkowski przywiązuje dużą wagę do promocji polskiej muzyki i polskiego wykonawstwa za granicą. Od 1972 zespoły WOK dały ponad 1000 przedstawień i koncertów m.in. w Danii, Finlandii, Szwecji, Holandii, Belgii, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Czechach, Rumunii, Bułgarii, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, dawnej Jugosławii, Francji, Hiszpanii, Portugalii, Rosji, na Ukrainie, Izraelu, Libanie, Turcji, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Brazylii i Japonii.

           Stefan Sutkowski został uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami, m.in. Krzyżem Honorowym I klasy w dziedzinie nauki i sztuki, przyznanym przez Prezydenta Republiki Austrii (1991), Krzyżem Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1992), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1996), Komandorią Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (1999), Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (2001), Nagrodą im. Aleksandra Gieysztora, przyznaną przez Fundację Bankową im. Leopolda Kronenberga za całokształt działalności (2002), Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis" (2006), Nagrodą Teatralną "Feliks Warszawski" (2009). W 1995 został laureatem "Paszportu Polityki" za stworzenie Warszawskiej Opery Kameralnej i ponowne odkrycie polskiej muzyki dawnej. W 2002 otrzymał doktorat honoris causa Akademii Muzycznej w Warszawie.

źródło: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, październik 2007, aktualizacja: kwiecień 2010

 

***

        Teatralną Książką Roku 2012 została praca Diany Poskuty-Włodek  "Dzieje teatru w Krakowie w latach 1918-1939. Zawodowe teatry dramatyczne", Wydawnictwo Literackie, Kraków.

Images: Poskuta_Wlodek2012.jpg

 ze strony: http://www.slowacki.krakow.pl/modules/content/Poskuta_Wlodek_m.jpg
Dzieje teatru w Krakowie w latach 1918-1939. Zawodowe teatry dramatyczne

      

Images: Diana2012.jpg

 ze strony: http://www.wydawnictwoliterackie.pl/aktualnosci/865/Diana-Poskuta-Wlodek-autorka-Teatralnej-Ksiazki-Roku-2012/
Diana Poskuta-Włodek

          teatrolog, historyk teatru. Mieszka w Krakowie, pracuje w Teatrze im. J. Słowackiego. Zajmuje się głównie historią teatru okresu międzywojennego. Ukończyła teatrologię i doktoryzowała się na Uniwersytecie Jagiellońskim. Autorka licznych publikacji, m.in. monografii Teatru im. Juliusza Słowackiego: Co dzień powtarza się gra...  (Kraków 1993), Trzy dekady z dziejów sceny...  (Kraków 2001), albumu Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie 1893-2003 (Kraków 2003). Pod jej redakcją ukazały się książki poświęcone sprawozdaniom Krakowskiej Komisji Teatralnej z lat 1893-1911 (Warszawa 1992), Krakowskiemu Salonowi Poezji, dziejom krakowskiej rozgłośni (Rozmowy o radiu, Kraków 1997).
          Publikuje w  czasopismach i książkach zbiorowych, współpracuje m.in. z "Didaskaliami", "Pamiętnikiem Teatralnym", nowojorskim "Przeglądem Polskim". 


źródło: http://www.wydawnictwoliterackie.pl/autorzy/935/Diana-Poskuta-Wlodek